O książce: 1989 / Bohater opowiadania „Peregon” – pracownik jednego z instytutów badawczych – zostaje świadkiem przestępstwa. Ukrywając wiele z tego, co udało mu się zauważyć podczas śledztwa, bohater stał się pośrednim wspólnikiem. Najważniejsze stopniowo staje się jasne: człowiek nie może stać się wojownikiem przeciwko złu, jeśli nie zmaga się ze swoimi wadami, jeśli kieruje nim jedynie chęć udowodnienia, że ​​ludzie są gorsi od siebie. Pokonując w sobie te braki, bohater w końcu znajduje wyjście z duchowego impasu i podejmuje, choć spóźnioną, ale jedyną słuszną decyzję. Druga historia, „Człowiek, który lubił patrzeć na wodę”, opowiada o tym, jak mentalna apatia i obojętność na własny los mogą prowadzić do przestępstwa. Historie są pisane w formie pełnej akcji.